κοσμωφελής

κοσμωφελής, -ές (Μ)

αυτός που ωφελεί τους ανθρώπους.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κοσμ(ο)-* + -ωφελής (< ὄφελος < ὀφέλλω «ωφελώ»), τ. που απαντά μόνο εν συνθέσει (πρβλ. βροτ-ωφελής, ψυχ-ωφελής). Το -ω- λόγω τού νόμου τής «εκτάσεως εν συνθέσει»].